Fotograferen doe ik vanaf m’n 20e jaar. Daarvoor had ik wel een Agfa Clack, maar zo rond 1972 ging ik in de slag met films en ontwikkeltank en had ik een doka met alles er op en er aan. Ik fotografeerde op kleinbeeld en 6×6. Ook veel dia’s. Veel afdrukken in zwart wit maar ook dia’s op Cibachrome, een mooi maar lastig traject. Later nog een poos het APS formaat gebruikt.
Mijn eerste camera’s waren een Lubitel 6X6, en een Praktica kleinbeeldreflex. Als 2e hands gescoord in de uitverkoop bij Gobo aan de Langestraat.
Al snel werd het Pentax-reflex, ook nog een Mamiya 330 en jaren later de overstap naar Canon. Dat is het nu nog. Reflex en compact.
Tegenwoordig is fotografie een digitale bezigheid. Heerlijk die kwaliteit, die mogelijkheden. De kostenbesparing, maar voor alles ook: veel minder belasting voor milieu en eigen gezondheid.
Ik zie een revival van en adoratie voor het analoge traject bij jonge kunstfotografen. Ik begrijp dat niet helemaal. Ik denk om dezelfde redenen als ook de LP terug is bij sommige jongeren.
Mijn workflow verloopt helemaal via Lightroom CC. Publiceren deed ik via Picasa. Maar die dienst is helaas stopgezet door Google. Google foto’s doet van alles met mijn foto’s en albums wat ik niet wil. En dat kan ik niet wijzigen. Vandaar nu een andere wijze van publiceren: een eigen website. Eigenlijk veel mooier. Photoshop wordt een enkele keer geopend. Voor bijzondere correcties die Lightroom niet kan. Tot voor kort waren dat de panorama’s en de HDR foto’s. Maar dat kan nu ook in Lightroom.
Als fotograaf documenteer ik mijn leven. Ik ben een echte huis- tuin en keukenfotograaf. Ik specialiseer me niet in thema’s, doe geen poging om mooie foto’s te maken met sfeerbeelden of zorgvuldige composities. Gebruik geen filters of bijzondere effecten. Ik fotografeer ook niet in opdracht. Enkele uitzonderingen daargelaten. Maar dat zijn dan vriendendiensten. Ik heb redelijke wat (afscheid-)recepties voor collega’s en bedrijfsuitjes of feestjes gefotografeerd. Van die uitjes vind je een paar voorbeelden terug.
Mijn specifieke belangstellingsvelden vind je wel terug in de verzamelingen: reizen, kunst (kijken) en sport (kijken). Dat laatste is wat ondervertegenwoordigd omdat je daar vaak geen camera kunt gebruiken. Datzelfde geldt voor mijn bezoeken aan (pop-)concerten. Wel jammer want dat vind ik wel hoogtepunten. Logisch bij deze fotografie dat familie, vrienden en de hond veel in beeld komen.
Recentelijk komt daar het historieproject Hogeland bij. Als ik daar albums van ga plaatsen dan ziet de bezoeker foto’s van panden, soms een paar mensen of een bedrijfsnaam. Zonder de verhalen daarbij zegt het niet zo veel. Die info komt te zijner tijd wel op een andere plek.
Rond 2000 verschijnen de eerste albums met digitale foto’s. Eerst nog deels met de camera van het werk. Pivé nog de APS. Met de aanschaf van de befaamde Canon 300D werd het allemaal digitaal.
De oudere albums zijn dus scans van analoog materiaal. Negatieven, dia’s of soms van foto’s als er geen negatief materiaal is. Van dat analoge materiaal is nog maar een klein deel gescand. Daar ligt nog voor veel jaren werk op lange donkere winteravonden. Vandaar dus dat er albums en foto’s in albums worden toegevoegd. De nieuwe albums, maar ook oudere. Ik zal op de site aangeven wanneer ik ergens ouder materiaal heb geplaatst. Voor de liefhebber.
Maar eerst moeten de albums gevuld gaan worden. Geen idee hoe lang dat gaat duren.
